Zon Zee Strand de grond staat in brand

De tijd hier in Nieuw-Zeeland gaat super snel. Er is veel te zien, we hebben veel gedaan en we genieten van elke dag. Na het helikopter avontuur zijn we snel doorgereden naar Kaikoura. Kaikoura is een kustplaats waar veel zeedieren komen. Het is bekend van de walvissen, orka’s en de vele Dusky dolfijnen die hier in grote getalen voorkomen. Wij hadden gelezen en gehoord dat zwemmen met dolfijnen hier echt uniek is. Dus wij boeken.
De volgende dag om 4.45 uur ons bed uit, de boot op en zoeken naar de dolfijnen. Helaas ging de wind ineens hard waaien, net toen we de dolfijnen hadden gevonden werd de hele tour gecanceld. Wij balen, maar ja het waaide ook wel erg hard. Gelukkig kregen we ons geld terug en omdat de voorspellingen niet al te best waren zijn we door gereden naar Abel Tasman.

In Abel Tasman National Park hebben wij een paar dagen alleen maar in de zon gelegen. Lekker luieren op gouden stranden met mooie blauwe zee. Na een paar dagen besloten we om hier te gaan zee-kajakken. Er zijn in Abel Tasman meerdere zeehonden koloniën en deze wilde wij eens van dichtbij bekijken. Na een paar foto’s kwamen wij er helaas achter dat de camera leeg was en we de reserve batterij niet mee hadden. Super stom maar ja, dat moest ook een keertje gebeuren. Na een heerlijke lunch op het strand hebben we nog een mooie wandeling door het Nationaal Park gemaakt.

Nadat we waren bijgekomen aan het strand werd het weer eens tijd om te gaan kamperen in de bush. Vanuit Abel Tasman zijn we naar Marlborough Sounds gereden. Daar hebben op weggetjes gereden die zoveel bochten hadden dat we er duizelig van werden. Het was ook erg gezellig om tussen de schapen(poep) te slapen.
Op dat moment besloten we om terug te rijden naar Kaikoura. Meike wilde toch echt met dolfijnen zwemmen.

Na het checken van het weerbericht hebben we direct geboekt en zijn we terug gereden om de volgende dag weer lekker vroeg uit bed te komen. Na een schitterende zonsopgang op de Pacific werden de dolfijnen al snel gespot. En ze hadden een hoop vriendjes meegenomen. Er waren er honderden. Toen de boot in positie lag gingen we snel de zee in. Dat is al bizar op zich. Lig je in het water, zie je een muur van dolfijnen op je af stormen. Dan gaat het harde werk pas beginnen, de aandacht trekken… Om de aandacht van een dolfijn te trekken moet je geluid maken. Doe je dat niet, zwemt hij je hard voorbij. Als je de aandacht hebt en hij zwemt bij je, moet je heel snel rondjes zwemmen en hopen dat hij met je mee zwemt. Als dat dan lukt en je kunt ook nog oogcontact maken, zoals ons gelukkig een paar keer gelukt is… dat is echt een ongelooflijke ervaring! Niet te beschrijven wat voor een gevoel dat is.

Nu konden we met een voldaan gevoel het Zuidereiland verlaten. Via Picton zijn we naar Wellington gevaren en van daaruit naar Mt Taranaki gereden. Daar hebben we mijn verjaardag gevierd. We zijn lekker uit eten geweest en hebben genoten van het uitzicht en de mooie wandeling. Bedankt voor alle felicitaties vanuit NL!

Een mooie toch over de ‘Forgotten World Highway’ bracht ons gister in het Tongariro Nationaal Park. Hier is de mooiste dagwandeling van NZ, de Tongariro Alpine Crossing. Deze track is ons door veel mensen aangeraden.
Omdat ook hier geldt, des te vroeger, des te beter, zijn we vanochtend om 5 uur opgestaan om de zonsopgang mee te maken op de Tongariro crossing. Het was een ongelooflijk mooie wandeling van 7 uur door het vulkanisch gebied. We liepen over maanlandschappen, langs blauwe meren en rode kraters. Af en toe was de rotte-eieren-lucht niet te harden, maar dit gaf ook weer prachtige zwavelachtige rookpluimen.
Moe maar voldaan zijn we nu aan het nagenieten met een biertje/wijntje en een toastje!

Wat hebben we het hier goed!

Liefs Meike en Sander

foto's: http://www.sandersfotos.blogspot.com/